Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1570 roku. Kuźnica była wtedy wyspą a stała na niej tylko jedna chata. Należała do starostwa Puckiego i zarządzana była przez Wojciecha Byżewskiego.

Jako, że zajmowała ona wtedy bardzo strategiczne miejsce król Władysław IV chciał wybudować w tym miejscu fort obronny o nazwie Kazimierzowo. Fort ten miał stanowić zaporę ogniową najgłębszego miejsca na Zatoce Puckiej od Władysławowa.

Niestety podczas wojny teren ten został przejęty przez Szwedów i słuch o nim zaginął. Po powrocie do Polski w tym miejscu powstała mała wieś, w której większość mieszkańców zajmowała się poławianiem ryb. Z roku na rok wieś się rozrastała a w 1772 roku liczyła już 22 budynki. Co ciekawe większość mieszkańców nosiła nazwisko Budzisz.

Teren Kuźnicy wraz z Juratą wszedł pod jurysdykcję Jastarni. Kuźnica również wtedy została przez kościół przypisana do parafii w Jastarni. Przez następne 100 lat mieszkańcy Kuźnicy musieli chodzić na msze aż 8 kilometrów. Dopiero w 1931 roku Kuźniczanie podjęli decyzję budowy własnej świątyni. Wybudowany w neogotyckim stylu kościół stanął 2 lata później.

W latach 1872, 1874, 1899, 1902, 1914 Kuźnicę nawiedziły bardzo mocne sztormy powodując rozległe zniszczeniu. Ku pamięci wtedy poległych postawiono kapliczkę św. Antoniego, której dzwony dzwonią trzy razy dziennie na Anioł Pański.

Kuźnica przez długi czas pozostawała wioską rybacką aż do momentu położenia linii kolejowej na trasie Władysławowo - Hel, kiedy to zaczęła prężnie rozwijać się turystycznie. Mieszkańcy jednak nie zapomnieli swoich korzeniach ciągle pielęgnując stare tradycje kaszubskie i rybackie. Do dnia dzisiejszego pozostali najlepszymi rybakami na Pomorzu.